23 Nisan a dair…
Yıllar önceydi az çok hatırlıyorum… O günler 84-85’li yıllardı köydü elektriği yoktu gaz lambalarıyla evlerimizin aydınlandığı zamanlardı. Şimdilerde eskiye dair konformizm arttı ama alınan tatlar azaldı. Masalımız vardı, babamdan dinlediğim masallar, kurt (canavar) masalları; (Kurt Wannegut masalları J ) annemden dinlediğimiz kuzularını, oğlaklarını yiyen kurt hikayeleri, karlı günlere dair hikayeler. Şimdilerde bendeniz de çocuğuma anlatıyorum. Yılın belli zamanı birkaç gün, o günlere hasret gaz lambasının aydınlatmasında yaşıyorum. En azından aile içi iletişim açısından önemli. Pilli radyomuz vardı. Kısa dalga uzun dalga… nerede şimdi onlar. Eşimin köyüne gittiğimde artık trt’nin o bantları tarihe karışmış, bu seneden sonra çekmez oldu. “Arkası Yarınlı” hikayeler vardı o radyo istasyonlarında.
Gelelim 23 Nisan a o gün hiç uyuyamadım. Nedeni ise çuval yarışı yumurta yarışı… Babamın öğretmen olması sebebiyle çocukluğum Acıpayam da (DENİZLİ) geçti. O 23 Nisan yarışlarını özledim. Nerede kaybettik . Ben onları özledim, o doğallığı özledim. Uzun uzun anlatmak istiyorum ama becerebilirim mi bilmiyorum. Ne kadar çok şey bilmiyoruz . Ah elektrik ah tv’ler şimdilerde çizgi filmler bile değişik. Bir çok kanal var, reklam var. Gündemde kafayı yoracak bir sürü ıvır zıvır var. Bunları izlerken midem bulanıyor. Nasıl mı Ramazan ayı geldiğinde bu kanallarda yemek, içmek müstehcenliği pompalanır. Ya kuzine sobalarındaki düz tepsili kekleri, çörekleri özledik. Kalıp , kalıba soktular. Şekle giremezsen şebeğe çevirirler. Onun için dostlarım şekil yapmamız lazım. Fiyakalı duruşlarımız olmalı. Bir pastaneden , fırından geçerken eskiye dair durumlar gözümüzü önünden geçivermeli. Hissetmeliyiz neyi mi nereyi mi?
Köyümüzü, kentimizi, coğrafyamızı, Gazzeyi, Filistini, Balkanları, çocuklarımızı… Çocuklar masum yüzler. Kır çiçekleri. Siyah önlükler, beyaz yakalıklar, beslenme çantaları, yakar toplar, mendil almalar, saklambaçlar…
Şimdilerin “ ben ten “ var ise bizim Pazar günleri pazardan pazara programı içinde ne “ ten ten “ vardı. Ten ten ve kaptanın maceralarını özledim. Ben kara şimşeği nadir izleyenlerdenim. Tekrar koysalarda izlesem.
Günleri günlere ekleyerek
Sevdayı hasrete yükleyerek
Yolları gözleyerek gel diyerek
Varsın olsun yalan olsun sen aslında biliyorsun ( şarkı)
İmdi! Ülkemin kanun koyucularına, karar verici üst mercilerine, yerel yönetim yetkililerine, bürokratlarına, armalı ceket giyenlere, boynuna fular bağlayan beylere, captain black pipo içenlere, jeepe binen gözlüklü ablalara… Minyatüre yaşamsal alanları oluşturulsa , doğal köyler oluşturulsa şehirden uzak elektriği olmasın suyu kuyudan çıksın ya da köyün ortasında olsun suyu, yaz sinemaları, tiyatroları olsun, bir an olsun yıllar öncesine gidelim. Çok korkarım bir şey isterken istemediğin duruma dair o dili kullanmaktan. Kafa yapısı çap meselesi. Şimdilerde yapılanlara bakın dostlarım gittiğiniz alanlar yeme içme duman çöplüğüne dönüşüveriyor. Olmadık birkaç alet. (Denilebilir ki daha düne kadar o da yoktu.) Evet insanımızın , köylümüzün çiftçimizin önemsenme durumudur bunlar. Ankara’nın Çayyolu’na Konya’nın Meram’ına bakın bir de Ankara demetevlerine Konya Tatlıcak taraflarına bakın… demek istediğim odur ki seni asgari ücret adı altında sömürüye karşı çocuğun çoluğun için sana sunulan fırsata hangi çocuk istemez ışıldaklı ayakkabı, çikolata, yüzme , buz pateni , et , süt . İçim sızlıyor. Demagoji, ajitasyonda yapmak değil niyetim. Vatandaşlık görevi diye oy kullan diye dayatılanlardan seç birini… Ustanın bir kitabında okumuştum “filmin bir sahnesinde-karesinde İrlandalı uyuşturucu mübdelası bir genç hayatı seçmemeyi seçiyorum demişti. O hesap; önümüze sunulanları, gösterilenleri seçmeme hakkımızda olduğumuz bir gerçek, oy kullanmama hakkı, oy verme/me hakkı olduğumuzda, isteyelim rabbimizden. Vatandaşlık görevine gelinceye kadar ne görevlerimiz var bizlerin. Bir ilkbahar sabahı güneşle uyanıp çılgın gibi koşarak kırlara uzanma görevimizde var. Bir his dolup içimize uçuyor olmak gibi bir görevimiz var . Geçen KPSS, OSS, OYS, SBS, OKS, UDS, KPDS, TOIEC, TOEFL sınavlara, yazık yazık ettik. Hiç sevip sevmediğimize bakamadık. Mazideki günlere kalbimizi bağlamamız lazım unutmayıp Rabbimizi günbegün anmalıyız Dua etmeliyiz.
Bugün 23 Nisan
Çocuk olur insan
