2014 yılı şubat tatilinde yaptığım ziyaret genel olarak 2010 yılından farklı değil. Görüştüğüm insan sayısı her yıl biraz daha artıyor o kadar.
Sabah 07:30’da İstanbul’a ayak bastım. Uyur uyanık gözüme takılan tarihi bir cami görüntüsü ile medeniyetin başkentine geldiğimi anladım.
Esenler otogarında orta bölmede yer alan mescidi kaldırmışlar. Önce bu duruma kızdım; fakat yeni yapılan tesisi görünce sinirlerim yatıştı. Kütüphanesi, kıraathanesi, çorbacısı tam bir külliye olmuş. 1 ytl’ye çorba olur mu? Olur.
Öğle namazını Sultanahmet camisinde kıldım.
Dünya ticaret merkezi bahçesinde dolaşırken, buranın süs olarak tasarlandığını anladım. Çünkü bir çeşme bile yapmamışlar. (İstanbul’un genelinde çeşme bulmak sorun.) Doğu felsefesi ile yapılsa kurda kuşa bile su içecek yer düşünülürdü.
Emrah dostumu servisine bindirip ben de Aziz Mahmud Hüdai’nin (k.s) yanına gidiyorum. Ah! o hüdai yokuşunu çıkmanın tadına da doyum olmaz. Ramazan öncesi bir daha yenileniyoruz.
Bu ramazan ayı daha farklı geçecek inşallah. Her Ramazan yeni bir başlangıç müminler için. Hayatımızda yıllık milat arıyorsak arınma ayı bir fırsat. Ramazanın ihyası diğer ayları da tetiklemeli, yoksa bir ay yorul sonra yat olmaz. İslamın zevki ruha işlerse arada gaflette bassa hakikat yolundan kişi ayrılamaz. İslam ruha nasıl işler, bu uzun mesele… Herhalde önce ruhumuz ile tanışmamız gerekiyor. Ruhumuz ile nasıl tanışacağız? Bu soruya verilecek cevapta; sadece et ve kemik yığını olmadığımızı ve bir ruhumuz olduğunu fark etmemiz. Maneviyatta bu noktada maddi dünyanın yanında yer buluyor. Kur’an-ı Kerim ruhların şifası, ruhun dilinden ancak O anlar. O’nun dinlendiremediği bir ruhun bence tedavisi yoktur.
Şimdi Üsküdarda sahil boyunda oturmuş çayımı yudumlarken, deniz kokusunu içime depoluyorum, biz sahil çocukları arada bir denizi koklamalıyız. Yüreğimizden yelkenli kayıklar açılmalı engin sulara… Yazan bir adam sahil boyunda coşar, birde sabah vaktiyse değmeyin keyfine. İstanbul bizim için arada bir gelinmesi gereken bir şehir, tıpkı diğer güzide Anadolu kentleri gibi. Bazen iş bazen ziyaret, yolumuz bir şekilde çıkıyor bu şehre. Evet yorucu bir şehir, uzun süre yaşamayı göze alamayacağım kent; fakat gelir geçeriz iki kıta arası bir yanım batı bir yanım doğu. Kader bizi doğudan batıya, batıdan doğuya dolaştırıyor. Her yerden alacak bir şeyler var. Hiçbir yaşanmışlık boş değil, her şeyin bir anlamı var hayatta. Her yerde her şeyi bulmak mümkün. Bulmak için aramak şart, yola çıkmak gerekiyor. Bazen hayattan çekilmeyi düşündüğün bir an yaşama yeniden başlayabilirsin. Sevdiğim bir söz vardır; “Allah yeniden başlayanların yardımcısıdır.” cümleyi duyduğum kişiden kaynağını da öğrenebilirim. (Kendisine ait cümleymiş.) Tarık Tufan, yazan ve yaşayan adam. Bugün kendisiyle görüşme fırsatımız olacak. Kendi üslubu olan nadir kişilerden. Bunu yaptığı işlerde gösteriyor. Radyo programı, Kitap, Tv programı… Şimdilerde “Meksika Sınırı” ile ön planda, tv eleştirmenleri programın televizyon dünyasına farklı bir soluk getirdiği görüşünde.
Aşkın kenti Konya’ya doğru bu gece yola çıkıyorum. Evet İstanbul iyi güzel; ama Konya benim için bir başka güzel. Alemin, dünyanın, Türkiye’nin merkezi Konya, başkentliği Bursa’ya kaptırdığında üzülmüştür. Payitaht Bursa’dan Edirne’ye taşınınca da Bursa üzülmüştür. Edirne’nin saltanatı da uzun sürmedi. Medeniyet İstanbul’da sükun buldu. Ankara her zaman yedek oyuncu olmaya mahkum. Her şeyde bir hayır vardır. Başkentin İstanbul olduğunu düşünmek bile istemiyorum. Zaten yeterince kalabalık. Başkentlilik bayrağı elden ele dolaşmış fakat bayrağı devreden şehirler Hiçbir zaman medeniyetin öncü şehri olmayı bırakmamış.
