bir dakikalık saygı duruşu, aziz öğretmenlerimiz için!
sonra istiklal marşı. hakkıdır hakka tapan milletimin istiklal. (onlar müzikal okusun biz satır satır okuyalım)
geçen seneden kopya bir kaç şiir.
eh! bu töreni de atlattık.
öğrencilerim sizin bana vereceğiniz en güzel hediye…
adam olmamız değil mi hocam. (replik haline gelmiş bir kelime: adam olun, öğrenciler en azından kelimeyi öğrendi. bu da başarı sayılır.)
öğretmenlik, standarttan uzak, her an sürprize açık bir meslek. belki de bunun için çok özel ve ben bu mesleği çok seviyorum. her an farklı bir macera. her öğrenci başka bir vakıa. belki de seri üretimi olmayan tek meslek. evet birileri seri üretim heveslisi olabilir, fakat bunu başarmak çok zor. iyi ki zor.
çok yaşasın budanamayan öğretmenler ve öğrenciler.
öğrenci sizin sevginizi ve öfkenizi doğru anlarda tanırsa anlamlı bir ilişki kuruluyor.
çocuklarım sizi çok seviyorum; fakat bazen beni öfkelendiriyorsunuz.
kızdığın bir öğrenci bir süre sonra bir yolunu bulup kafasını elinin altına sürer ya! ve sen onun saçlarını okşarsın. işte öğretmenliğin zirve noktalarından biri de bu.
ne kadar anlatsak, hep bir tarafı eksik kalacak.
kısaca güzel güzeldir mecnun olana…
NOT: bu vesileyle bana okumayı öğreten Zülkarneyn hocama selam. Manevi olarak okumayı öğreten yeraltı, yerüstü hocalarımıza ve özellikle son dönem üzerimizde büyük emeği olan sır hocama selamlar.
