şehirde yeni yer keşfedince insan, ya bunca zaman boşa geçmişim bu yoldan diyor!
ulu camide akşam namazına katıldık,
taziye merasiminde fatiha okuduk.
dicle kenarında akşam çayını dost ile yudumladık,
bu arada dicle kenarında ikinci dost muhabbeti.
gaza bastık gidiyoruz yatsı namazını o camide mi bu camide mi kılsak derken, yol üstünde ışıkları yanan bir camiye denk geliyoruz, ışıkları yanan son tekke misali.
araçtan hemen iniyoruz cami içinde kimse yok.
tam araca binip ilerideki camiye gidecekken biri diyor, şu ara sokakta bir cami var, orada namazı kılıyorlar.
evet o ara sokakta bir cami var.
namazı kılıyoruz, bu camide farklı bir hava var, derken namaz çıkışı dostum fark ediyor. cemaaten birine soruyor, kimdir?
osmanlı son döneminde yaşamış bir alim-şeyh
ve artık bir gece vakti bizi kimin çektiğini anlıyoruz.
bir manevi makam daha ekleniyor listeye.
dostum diyor ara sokakları dolaşmalı,
evet dolaşmalıyız dostum, zaman daralıyor ve hala girmediğimiz ara sokaklar var!
